Pakiet zawiera badania laboratoryjne, które wykonuje się we krwi i w kale. Badania mają różny status diagnostyczny: badań, które umożliwiają wstępną i przekrojową ocenę funkcjonowania układu pokarmowego, badań przesiewowych, badań, które sygnalizują konieczność wdrożenia dalszych specjalistycznych badań diagnostycznych, a także badań diagnostycznych potwierdzających rozpoznanie. W interpretacji wyników każdego badania należy uwzględnić obserwacje odnośnie stanu klinicznego badanego. Interpretacja musi także uwzględnić wszelkie objawy, szczególnie w przypadku, gdy wykazują związek z przewodem pokarmowym. Morfologia krwi w przypadku nieprawidłowych ilości czerwonych krwinek, hematokryt i nieprawidłowego stężenia hemoglobiny, jest przydatna w wykryciu anemii. Ta z kolei może być skutkiem upośledzonego wchłaniania w przewodzie pokarmowym, a także krwawienia do przewodu pokarmowego cze choroby pasożytniczej. Nieprawidłowa ilość białych ciałek krwi (leukocytów) czy zmienione proporcje pomiędzy leukocytami wskazywać mogą na stan zapalny o różnym tle (wzrost liczby leukocytów), a także obecność choroby pasożytniczej przewodu pokarmowego (wzrost liczby granulocytów kwasochłonnych). Sugestie na temat istniejącego stanu zapalnego weryfikuje się poprzez wzrastający wynik OB i wysokie stężenie specyficznego wskaźnika zapalenia: białka ostrej fazy, CRP. Bardzo duże przekroczenie stężenia może wskazywać na zapalenie będące wynikiem zakażenia bakteryjnego. Oznaczanie w kale kalprotektyny przydaje się przy diagnostyce i rozróżnieniu stanów zapalnych jelit i przewodu pokarmowego. Jej obecność łączyć można z rozszczelnieniem bariery jelitowej, co charakterystyczne jest dla stanów wszelkich nietolerancji pokarmowych. Podwyższona aktywność enzymów komórek wątroby, czyli hepatocytów, takich jak ALT i AST świadczy o uszkodzeniu hepatocytów poprzez ostre lub przewlekłe choroby wątroby. Wzrost enzymów, które są związane z nabłonkiem dróg żółciowych, czyli GGTP i ALP, świadczyć może o niedrożności dróg żółciowych. Wzrost stężenia bilirubiny, czyli barwnika żółciowego, może świadczyć o zaburzeniach wątroby i przewodów żółciowych. Poziom stężenia enzymów trzustkowych we krwi (amylazy trzustkowej i lipazy) wykonuje się jednocześnie. Stężenie obydwu wskaźników wzrasta podczas uszkodzenia komórek trzustki, a także przy zablokowaniu przewodów trzustkowych przez kamień czy guz nowotworowy. Amylaza wzrasta również przy innych chorobach przewodu pokarmowego i ostrej niewydolności nerek. Mocz i jego ogólne sprawdzenie dostarczy nam informacji o zaburzeniach metabolicznych, takich jak kondycja narządów układu pokarmowego wątroby i trzustki. W ocenie pracy wątroby i trzustki istotną rolę stanowi określenie stężenia glukozy, albuminy oraz barwników: urobilinogenu i bilirubiny w moczu. Wykrycie w kale obecności krwi utajonej to badanie przesiewowe w kierunku raka jelita grubego. Jest ono również pomocne przy określeniu drogi utraty żelaza u osób z stwierdzonym niedoborem żelaza. Przy podejrzeniu choroby trzewnej (celiakii) należy zbadać stężenie przeciwciał IgA przeciwko transglutaminazie tkankowej (IgA anty-tTG). Jest to również badanie przesiewowe dla osób, które należą do grupy zagrożonych celiakią. Stosuje się je także do kontroli przestrzegania diety bezglutenowej. Badanie kału, które wykona się metodą ELISA, rozpozna zarażenie lamblią jelitowa. Badanie wykonane tą metodą ma wyższą czułość diagnostyczną niż badanie wykonywane metodą mikroskopową. Może być również przydatne w monitorowaniu efektu leczenia. Stężenie przeciwciał IgG specyficznych dla Helicobacter pylori w surowicy to laboratoryjna i serologiczna metoda rozpoznania zakażenia H. pylorii: obecnego lub przebytego. Badanie to nie nadaje się do monitorowania terapii, ze względu na utrzymywanie się przeciwciał mimo eradykacji bakterii . *Do badań należy dostarczyć próbkę porannego moczu oraz 3 próbki kału.