Bilirubina całkowita Podczas wszelkich chorób wątroby, dróg żółciowych oraz zespołów hemolitycznych bardzo ważną role odgrywa badanie bilirubiny we krwi. Bilirubina jest produktem rozpadu hemu, wchodzącego w skład hemoglobiny obecnej w krwinkach czerwonych. Bilirubina jest żółtym barwnikiem, słabo rozpuszczalnym w wodzie, wiąże się ona nietrwale z albuminą i w ten sposób krąży wraz z krwią. Pula bilirubiny wolnej, niesprężonej oraz pula bilirubiny związanej, sprężonej składają się na pulę bilirubiny całkowitej. Bilirubina związana ( rozpuszczalna w wodzie) to pochodne estryfikacji bilirubiny. Podczas podwyższonego poziomu bilirubiny występuje hiperbilirubinemia. Wzrost stężenia bilirubiny związanej występuję podczas wirusowego oraz toksycznego uszkodzenia wątroby lub cholestazy wewnątrz- oraz zewnątrzwątrobowej. Podczas choleostazy wewnątrzwątrobowej i zewnątrzwątrobowej oraz podczas wirusowego i toksycznego uszkodzenia wątroby następuje wzrost poziomu bilirubiny. Natomiast wzrost stężenia bilirubiny całkowitej powoduje żółtaczkę. Podczas pierwszych dni życia u noworodków możemy zaobserwować wysokie stężenie bilirubiny, czyli żółtaczkę. Podwyższone stężenie bilirubiny jest skutkiem kamicy, nowotworów, cholestazy, nawracającej żółtaczki ciężarnych, zespołu Dubina-Johnsona, masywnej hemolizy erytrocytów, zespołu Gilberta, niedoborów transferazy glukuronowej. .